Een paar dagen geleden maakte ik Echte Pizza. Uit het boek 'Vechten met Gerechten, tegen glutengevoeligheid en coeliakie' van Titi Koolsberen van Janneke Vreugdenhil. Janneke heeft een kookblog bij NRC Next. Ik vind haar grappig. Ik ben blij met dit boek.
Het was nogal bewerkelijk. Ik zou het op zaterdag maken, maar toen ik een uurtje van te voren wilde beginnen, las ik dat het anderhalf uur moest rijzen. En daarna nog een minuut of 20 rusten. En dan nog 20 minuten afbakken. Dus. Neem je tijd ervoor.
Vandaag begon ik om half 4 met de pizza. Mengen, kneden, rijzen. Wachten. Uitspreiden, rusten, snijden, wachten. Om zes uur zaten we aan tafel. Met een pizza die bleekjes zag. Maar mijn oudste riep blij: Mam, je hebt er gewone smaak in gedaan! Precies. Het smaakte redelijk gewoon. En allebei mijn prinsessen hebben minstens twee happen van de pizza op. En daar doe je het voor :)
Gelukkig zat er ook een hongerige prins aan tafel, die net zijn witte paard in de gang had gestald. De prins at alles met huid en haar op. En zei dat nog maar heel lekker vaak moet experimenteren met de pizza.
En ik weet wat ik voor mijn verjaardag vraag. Een deegroller. Want Italiaans pizzabakkersbloed heb ik niet. Misschien als we een half jaar 2x per week pizza eten haha.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten